speltherapie

Speltherapie is een vorm van psychotherapie voor kinderen, waarbij spel als middel gebruikt wordt om een kind te begrijpen en te helpen. Speltherapie is een effectief hulpmiddel om een gestagneerde ontwikkeling van het kind weer op gang te brengen. Het spel geeft het kind gelegenheid om te ontspannen, gedachten, gevoelens en wensen te uiten, ervaringen te verwerken en te experimenteren met allerlei vormen van gedrag.

Om snel een indruk te krijgen van speltherapie kun je hierboven even bij collega speltherapeuten in de keuken kijken

Spel is de taal van het kind Een kind dat speelt trek je aandacht, het is vertederend en leuk om te zien. Kinderen gaan helemaal op in hun eigen wereld, een wereld die los staat van die van jou. Een kind leeft in een andere laag dan de volwassene. Wat zie je als je wat beter kijkt? Dan kun je een kind zien, dat onderzoekt, plezier of verdriet heeft, boosheid laat zien, contact heeft met de ander of juist in zich zelf ('in zich zelf genoeg'). Een kind laat in spel het meest wezenlijke zien van de waarde van het menselijk bestaan, iets wat volwassenen vaak in de waan van de dag zijn verloren. Bij volwassenen is alles geverbaliseerd, alles in woorden gevat, voorzien van commentaar en in de tijd geplaatst. Bij kinderen komen prikkels anders binnen. Dit hangt wel erg samen met de leeftijd. Jonge kinderen verbaliseren helemaal niet, terwijl kinderen van een jaar of 12 juist heel zwart wit verbaliseren. Een jong kind ziet voor het eerst een zeepbel en vindt die alleen maar prachtig. Een kleuter weet al dat het een zeepbel is en prikt hem kapot. Een kind van 12 beleeft veel minder bij een zeepbel, die kent dat al en vindt het misschien ' iets voor kleuters' , niet meer interessant,' saai' . Die prikkels zijn dan geverbaliseerd.

Een kind kan niet verwoorden wat het gedrag van bijvoorbeeld een moeder precies met hem doet. Bij een kind zie je in spel bijvoorbeeld een beer, die de rol van de moeder speelt. Een kind laat in dat spel het gevoel zien, wat bij dat contact hoort, of een kind laat de poppen zeggen waar het zelf geen uitdrukking aan kan geven. Spel kan je vergelijken met een droom, een fantasie, waarin alle verhoudingen geuit worden zoals het kind het nodig heeft. In de speelkamer speelt het kind op basis van vrijwilligheid en en bepaalt zelf het soort spel wat hij of zij op dat moment nodig heeft. Een kind speelt bijvoorbeeld een magische persoon uit, die een onoplosbare situatie aan kan. Doordat een kind op vrijwillige basis werkt is de eigenwaarde beschermd, het kind bepaald het zelf. Speltherapie kun je zien als een bijzondere reis, waarin kind en therapeut op weg gaan. Hoe een kind speelt en wat een kind daarin nodig heeft is afhankelijk van verschillende factoren, zoals aanleg, leeftijd, gezinssituatie, schoolsituatie en de problemen waar een kind mee zit. Als speltherapeut kijk ik naar de leeftijd en de ik-sterkte (' ego-structuur' ) die een kind laat zien in het spel. Het kind verandert in spel de wereld en daarmee ook zijn ordening in de wereld. Daardoor komt hij weer in harmonie en kan de wereld weer aan. Tijdens een spelsessie maak ik regelmatig gebruik van andere vormen van therapie, zoals tekentherapie of differentiatietherapie, afhankelijk van wat een kind op een bepaald moment nodig heeft.

Hierboven zie je een spelbeeld van een kind, dat zijn angst probeert te overwinnen. In de zandbak zie je boven de veilige wereld. In de afgrond speelt zich een strijd af tussen angst en overleven. In die afgrond loert overal gevaar, krokodillen, haaien, boze feeën enz. De dolfijn (tussen de koeien) is de boodschapper tussen beide werelden. Door het uitspelen krijgt dit kind controle over zijn angst verder lezen, tekentherapie